Op 27 september 2012 waren de ontwerpers die de oproep van Lenoirschuring om een ontwerp van een Vouwblad gemaakt met monospace letters in te zenden hadden beantwoord, andere relaties van de drukker en overige belangstellenden uitgenodigd voor een bijeenkomt in de drukkerij. Tout grafisch ontwerpend Nederland kwam in grote getale naar de in het uit eind jaren zeventig stammend voormalig bedrijfspand van elektronica winkelketen BCC (Bakker Cash & Carry) te Amstelveen waar Lenoirschuring in is gevestigd.

‘Selectie “Vouwblad Monospace Collection” is begonnen!’ (10 juli 2012)

Wim Crouwel had zoals aangekondigd uit de 22 inzendingen die de oproep opleverde tien ontwerpen gekozen. Deze zijn vervolgens in beperkte oplage door Lenoirschuring op houtvrij offsetpapier gedrukt en gebundeld in een map, de Vouwblad monospace collectie. De verzameling is niet te koop, alleen te verkrijgen via de drukker en (wellicht) de uitverkoren ontwerpers:

Brr brr, Bas Meulendijks ontwierp een Vouwblad met zijn Mono-Space-Invaders lettertype dat te downloaden is;

Ann M. Conefrey van Conefrey/Koedam ontwierp, Vouwblad Challis (een zachte lichtgewicht duidelijk-weefselstof, die van katoen of wol, gewoonlijk met een gedrukt ontwerp wordt gemaakt; klinkt zoals chalice, een kelk of beker) dat werd gezet uit de Courier en in full colour gedrukt op 70 grams Olin;

Martijn Deurloo zette Take it easy uit de Platelet van Emigre;

Melle Hammer maakte van de gelegenheid gebruik om zijn onlangs door Richard Kegler gedigitaliseerde font SNR (Signal_to_Noise Ratio) uit 1981 weer voor het voetlicht te brengen. Hij was destijds op zoek naar een lettertype dat overeind zou blijven bij een grote hoeveelheid ruis op de achtergrond. Zijn toenmalige studie-/studiogenoot Bas Oudt inspireerde hem om over een regel met getypte hoofdletters heen nog een keer een laagje interpunctie te typen. Het font Signal_to_Noise Ratio is ook gratis te downloaden;

Maud van Gool van Kamer12 ontwierp een honden en een vossen letter verwijzend naar het Engelse pangram The quick brown fox jumps over the lazy dog waarin alle letters van het alfabet voorkomen;

Max Kisman ontwierp het lettertype 11eleven, een alfabet met elf basistekens. Door te roteren en spiegelen kunnen alle letters worden verkregen. Hij zette een gedicht – ‘Elk gevallen blad is een idee’ – van Wim Brands uit het font dat wat zijn verschijningsvorm op de New Alphabet van Wim Crouwel lijkt dat ten grondslag lag aan deze competitie;

SO Design, André Toet en Jasper Nijssen werkten letter-schetsen uit 2011 die gebaseerd zijn op het biljartspel verder uit (Billiard werd gedrukt op 115 grams G-Print van Proost en Brandt);

Edo Smitshuijzen (BRS Premsela Vonk, 1976-1994) kwam ondanks dat hij van mening is dat monospace fonts op het moment [alleen maar] opnieuw een modegril zijn zonder zinnige functie anders dan het maken van visuele stijl oefeningen – ‘Uitsluitend software ontwikkelaars schijnen monospaced fonts te gebruiken voor een min of meer functioneel doel.’ – en dat modegrillen of stijloefeningen hem nooit geïnspireerd hebben, met een lettertype, Pyramid dat slechts in het digitale drie dimensionale universum bestaat. Het is een visualisatie van zijn nooit gerealiseerde idee om beroemde tekstfragmenten in bouwblokken rond de Koninklijke Bibliotheek in Den Haag in de bestrating te verwerken. In dat geval zijn monospaced letters [wel] makkelijk om the hanteren;

Nivard Thoes gebruikte Lekton en Monoblad Custom in zijn ontwerp Mono Mania;

En Els Kerremans van Typography Interiority & Other Serious Matters, zette in haar ontwerp Fussy/Pietluttig een citaat van typograaf Hans (P.) Schmoller, ‘One more attribute the modern typographer must have: the capacity for taking great pains with seemingly unimportant detail. To him, one typographical point must be as important as one inch, and he must harden his heart against the accusation of being too fussy.’ (‘Book Design Today’, Printing Review, voorjaar 1951, bewerking van de lezing ‘The Modern Book’, uitgesproken in het St. Bride Institute, november 1950) uit de voor een computer leesbare letter OCR A (1968).

Wie geen gedrukte map van de Vouwblad monospace collectie heeft kunnen bemachtigen kan alle ingezonden ontwerpen bekijken op www.vouwblad.com en ze worden tot het einde van het jaar nog geëxposeerd bij de De Monsterkamer.

Dezelfde avond werd ook Vouwblad 11 over de Nederlandse postzegel gepresenteerd. Julius Vermeulen, adviseur kunst & vormgeving van PostNL had aan honderd ontwerpers uit zijn netwerk per e-mail [sic] gevraagd wat volgens hen de toekomst van de postzegel zou zijn. Dertig ontwerpers reageerden. Deze reacties zijn gebundeld in Vouwblad 11, Wat is de toekomst van de postzegel? dat net zoals Vouwblad 6 en 10 werd ontworpen door David Quay. Julius Vermeulen presenteerde dit Vouwblad met een korte presentatie over zijn visie – hij is al bijna 25 jaar adviseur (design consultant) van de posterijen – op de toekomst van de postzegel.

Na afloop van de presentaties was er ruim de tijd om vrienden en collega’s te spreken onder het genot van een drankje en een hapje. Het bleef nog lang onrustig aan de Kuiperij 13 in Amstelveen die avond.

Vouwblad monospace collectie in de gang van De Monsterkamer

De vouwblad monospace collectie is nog te zien in de gang van De Monsterkamer t/m 04 januari 2013.

door Martijn Oostra