Céline Wouters kwam naar De Monsterkamer om papier te vinden voor het boek Mirko Baselgia Pardis (Curzoin). Ze heeft gekozen om Japans papier te gebruiken voor het tekstkatern waarmee het boek opent.

De publicatie documenteert de tentoonstelling Pardis (Curzoin) van Mirko Baselgia in de abdijkerk van Bellaley, Zwitserland. Mirko Baselgia’s driedelige installatie Pardis (Curzoin) is gewijd aan het thema van de belofte van het paradijs en en de daaruit voortvloeiende gevolgen. Hij overspant een tijdsboog dat in een vorig Amerika begint en leidt tot een toekomst (één die niet langer levensvatbaar is) naar een geschenk dat we elke dag schaamteloos moeten erkennen als het onze.

Het eerste deel bevindt zich in het ship van de abdijkerk en vertegenwoordigt de uitbereiding van het spoorwegnet in Noord-Amerika rond 1873. De fragile installatie dwingt de bezoeker het tempo te vertragen, en zich een weg te banen door de fijne houten constructie zonder deze te beschadigen. In het tweede deel, het koor, heeft de kunstenaar een tuin aangelegd, wiens visie op een toekomstige landbouw losgekoppeld van een natuurlijk landschap een duidelijke referentie vormt voor de huidige tijd. De zaden die hier zijn ontkiemd zijn vóór het zaaien door het spijsverteringsstelsel van de kunstenaar gegaan. In de apsis van de abdijkerk, het derde deel, staan de lege schilden van elf schildpadden opgesteld. Gemaakt van Afrikaanse houtsoorten die afkomstig zijn uit regio’s waar Afrikaanse vluchtelingen hun reis naar Europa beginnen.

Een indrukwekkend werk dat zich verplicht tot nadenken.