In 1992 ensceneerde de Nederlandse kunstenaar Job Koelewijn The cleaning of the Rietveld Pavilion (Schoonmaken van het Rietveld Paviljoen), uitgevoerd door drie vrouwen uit zijn familie in traditionele Spakenburgse klederdracht.

25 jaar later wordt Koelewijns werk door conceptuele kunstenaar Alina Lupu opnieuw bekeken en uitgevoerd voor een samenleving gevormd door neoliberalisme. In haar interpretatie zijn familiebanden verdwenen en gaat het schoonmaken inmiddels volgens de regels van de “platform economie”. De kleur van het omslag karton van de publicatie verwijst naar het blauwgroen van het schoonmaakplatform Helpling.